We wczesnych godzinach porannych 6 maja 1923 r. niebieski pociąg ekspresowy jadący z 南京NanJing do 天津TianJin zaczął zbliżać się do 薛城XueCheng w prowincji 山东ShanDong (wschodnie Chiny). Był on pierwszym w Chinach pociągiem wykonanym w całości ze stali a został zakupiony w Stanach Zjednoczonych. Rankiem, o którym mowa, pociąg przewoził 200 chińskich pasażerów i ponad 30 zagranicznych dziennikarzy, polityków i przedsiębiorców z USA, Wielkiej Brytanii, Francji i Włoch – między innymi – zmierzających do ShanDong, aby być świadkami ceremonii inauguracji nowego mostu na 黄河HuangHe/Żółtej Rzece.
Około 3 nad ranem lokomotywa i jej wagony pasażerskie wykoleiły się po najechaniu na celowo zdemontowany odcinek torów kolejowych. Po przewróceniu się pociągu, grupa bandytów zaczęła przeszukiwać wagony, rabując i porywając pasażerów (głównie cudzoziemców). Wśród nich byli John B. Powell, redaktor China Weekly Review (wcześniej Millard’s Review of the Far East); Carl Crow, dziennikarz i właściciel gazety, który mieszkał w 上海SzangHaiu; oraz Lucy Aldrich, córka amerykańskiego senatora i szwagierka amerykańskiego finansisty Johna D. Rockefellera Jr. To dodało tej napaści dodatkowego rozgłosu. Kiedy wiadomość o wykolejeniu pociągu i zakładnikach dotarła do opinii publicznej, incydent stał się międzynarodową sensacją. Pięć zagranicznych ambasad zaczęło naciskać na rząd w 北京BeiJing, aby przychylił się do żądań bandytów i uwolnił przetrzymywanych zakładników w ciągu trzech dni.
Człowiekiem stojącym za napadem, wykolejeniem pociągu i porwaniem był 孙美瑶 Sun Mei Yao 25-letni były żołnierz, który wcześniej służył pod rządami watażki 张景耀Zhang Jing Yao w prowincji 湖南HuNan (południowo wschodnie Chiny).
Sun wcześniej dowodził również Autonomiczną Armią ShanDong, złożoną głownie z biednych rolników, byłych żołnierzy i rekrutów z Chińskiego Korpusu Pracy. Stworzony przez Brytyjczyków i Francuzów podczas I wojny światowej, aby usuwać zmarłych z europejskich pól bitewnych.
Sun był jednym z najbardziej znanych bandytów tego, co historycy nazywają czasem zorganizowanych grup przestępczych, okresem chaosu, który nastąpił po upadku dynastii 清朝Qing w 1911 roku. Głównym żądaniem Sun i warunkiem uwolnienia zakładników było wcielenie 3000 bandytów pod jego dowództwem do armii narodowej z siedzibą w ShanDong. W historycznych zapiskach z negocjacji jest przytoczona wypowiedz Sun: “Nasza akcja ma na celu uświadomienie faktów, że wcześniej byliśmy praworządnymi obywatelami i nie mamy zamiaru dalej stać się rabusiami, ale w tej niespokojnej erze niewiarygodnego rządu jesteśmy zmuszeni do podjęcia ryzyka, aby uzyskać zadośćuczynienie za naszą krzywdę”. Po ponad miesięcznych rozmowach uzgodniono warunki między rządem centralnym a bandytami. W dniu 13 czerwca 1923 r. wszyscy zagraniczni zakładnicy zostali bezpiecznie odesłani do SzangHaiu, z wyjątkiem jednego Brytyjczyka, który zginął podczas ucieczki po wykolejeniu się “Błękitnego Ekspresu”. Zakładnicy byli przetrzymywani przez 37 dni na wzgórzu 包子库包子草山Pao Tzu-ku, dziś atrakcji turystycznej, położonej 23 kilometry od 枣庄ZaoZhuang w prowincji ShanDong.
Sun dostał to, czego chciał, ale nie długo mógł się tym cieszyć. Został dowódcą 11 Brygady dodanej do Armii ShanDong, która składała się z jego zwolenników. Jednak zimą 1923 roku Sun został zamordowany podczas kolacji.
Cala historia dzięki obecności dziennikarzy zagranicznych (m.in. J.B. Powella, który dostarczał relacje bezpośrednio z kryjówki bandytów) sprawiło, że stała się głośnym wydarzeniem medialnym i poza Chinami. Incydent ten jest również uznawany za inspirację dla amerykańskiego filmu